profesor Ryszard Strzelczyk

Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 30 października 2024 r., I ZSK 4/24, wyjaśnił, że postępowanie dyscyplinarne toczy się niezależnie od postępowania karnego, także w wypadku jednoczesności i podmiotowo-przedmiotowej tożsamości tych postępowań. W takiej sytuacji postępowanie dyscyplinarne należy jednak zawiesić do czasu ukończenia postępowania karnego, gdy przemawia za tym wzgląd na ekonomię procesową lub konieczność zastosowania instytucji określonej w art. 108 § 4 prawa o ustroju sądów powszechnych. Innymi słowy, możliwość przypisania popełnienia osobie obwinionej przestępstwa jest domeną sądu powszechnego w postępowaniu karnym. W toku postępowania przed takim sądem ostatecznie dochodzi do ustalenia, czy zarzucany czyn może zostać osobie obwinionej przypisany. Oznacza to, że w sytuacji, gdy popełnienie przestępstwa stanowi przesłankę pozytywną lub negatywną do wydania przez organ określonego rozstrzygnięcia, to bez prawomocnego wyroku sądu karnego organ ten nie może samodzielnie ustalić tego faktu.