profesor Ryszard Strzelczyk

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 września 2024 r., I FSK 97/21, wyjaśnił, że organ w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji indywidualnej nie może prowadzić dochodzenia w celu zbadania stanu faktycznego i znalezienia dla strony optymalnych rozwiązań, sprawdzenia przekazanych informacji, lecz przyjmuje do wiadomości stan faktyczny podany przez stronę. To wnioskodawca zobowiązany jest, w myśl art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego. To wnioskodawca decyduje jakie elementy stanu faktycznego przedstawi i podda następnie własnej ocenie. Możliwe jest oczywiście wezwanie strony do uzupełnienia wniosku o wydanie interpretacji, w trybie art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej, ale w każdym razie tylko w zakresie w jakim braki uniemożliwiają ocenę stanowiska wnioskodawcy, nie zaś w celu potwierdzenia tego stanowiska, przeprowadzenia quasi postępowania dowodowego, czy poszukiwania dodatkowej argumentacji, której nie podniósł a mógłby podnieść wnioskodawca.