profesor Ryszard Strzelczyk

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 listopada 2024 r., II CSKP 1385/22, wyjaśnił, że fakt wpisania do rejestru zabytków budynku wraz z gruntem pod nim stanowiącym jakąkolwiek część nieruchomości objętej użytkowaniem wieczystym nie może być utożsamiany z wpisem całej nieruchomości gruntowej do tego rejestru w rozumieniu art. 73 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami. O tym, czy taki wpis uprawnia do bonifikaty zgodnie z art. 73 ust. 4 u.g.n. rozstrzygać można tylko po ustaleniu, czy i w jakim zakresie taki częściowy wpis ogranicza użytkownika w korzystaniu z pozostałej części nieruchomości nieobjętej wpisem ze względu na spoczywające na użytkowniku z tego tytułu powinności i ograniczenia mające źródło w ustawie o ochronie zabytków.