profesor Ryszard Strzelczyk

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 lipca 2024 r., II KK 266/24, wyjaśnił, że podejmowanie dwóch lub więcej zachowań w wykonaniu tego samego zamiaru oznacza generalnie sytuację, że sprawca niejako popełnia przestępstwo „na raty”. Sprawca realizuje w ten sposób ten sam zamiar, a nie taki sam zamiar. Nie spełnia natomiast przesłanki subiektywnej czynu ciągłego przypadek, w którym sprawca podejmuje poszczególne zachowania z nowym, pojawiającym się przed rozpoczęciem kolejnych zachowań zamiarem. W takiej sytuacji sprawca działa co prawda z takim samym zamiarem, lecz w odniesieniu do każdego zachowania innym, co wyklucza spełnienie warunku tożsamości określonego w art. 6 § 2 kodeksu karnego skarbowego.