profesor Ryszard Strzelczyk

Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 30 lipca 2024 r., II CSKP 1245/22, wyjaśnił, że biorąc pod uwagę skutki zgody współmałżonka dla bytu prawnego umowy zawartej z naruszeniem art. 37 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, czyli przepisu wskazującego czynności wymagające zgody drugiego małżonka, zwłaszcza w sferze prawnorzeczowej – art. 25 ust. 2 prawa prywatnego międzynarodowego, czyli przepis określający formę czynności prawnej, ma zastosowanie także do czynności prawnych potwierdzających, podejmowanych w ramach rozporządzenia nieruchomością, a które łącznie powodują przejście własności nieruchomości na kontrahenta. Ocena skuteczności i ważności takich czynności winna być zatem dokonana według prawa właściwego dla czynności głównej.