profesor Ryszard Strzelczyk

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 marca 2025 r., II OSK 2753/24, wyjaśnił, że zgodnie z przepisem art. 98 § 1 k.p.a. organ administracji publicznej może zawiesić postępowanie, jeżeli wystąpi o to strona, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte, a nie sprzeciwiają się temu inne strony oraz nie zagraża to interesowi społecznemu. Z przepisu tego wynika zatem, że organ ma w tym względzie pewną swobodę i działa w warunkach uznania administracyjnego. Przesądza o tym posłużenie się przez ustawodawcę zwrotem „może zawiesić”, co wprost wskazuje na uznaniowość jego zastosowania. Gdyby zamiarem ustawodawcy było związanie organu wnioskiem strony, zgodnie z systematyką k.p.a. użyłby zwrotu „zawiesza”, co wskazywałoby na obligatoryjność uwzględnienia wniosku strony inicjującej postępowanie. Skoro na takie rozwiązanie prawodawca się nie zdecydował trudno zarzucić organom, które uwzględniając specyfikę sprawy, nie zawiesiły na wniosek strony postępowania, że ich rozstrzygnięcie nosi cechy dowolności czy arbitralności.