profesor Ryszard Strzelczyk

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 30 stycznia 2025 r., II FSK 717/22, przyjął, że nie można stwierdzić, iż uchybienie terminowi nastąpiło z winy strony. Ustanowienie pełnomocnika do doręczeń jest prawem strony. W tej sytuacji, skoro skarżący ustanowił pełnomocnika do doręczeń, to mógł oczekiwać, że adresowana do niego korespondencja będzie doręczana na adres kancelarii radcy prawnego. W takiej sytuacji, skoro skarżący zapewnił sobie – w związku z okolicznościami częstych wyjazdów z kraju – prawidłowy sposobu odbioru korespondencji, nie mógł spodziewać się nadejścia korespondencji od organu w jego sprawie podatkowej, oraz skierowania tej korespondencji na adres jego zamieszkania. Nie do zaakceptowania z punktu widzenia praworządności jest sytuacja, w której podatnik ustanawia profesjonalnego pełnomocnika do doręczeń, który także został przez niego umocowany przed tym samym organem podatkowym do prowadzenia innych jego spraw podatkowych, a organ ten – mając pełną wiedzę o adresie do korespondencji tegoż pełnomocnika – przyjmuje za pewną adnotację doręczyciela o nieprawidłowym lub niepełnym adresie kancelarii. W takiej sytuacji obowiązkiem organu jest podjęcie prostych i nieskomplikowanych działań celem wyjaśnienia wątpliwości związanych ze wskazanym adresem do korespondencji.